Άλλο ένα φρικτό έγκλημα διέπραξαν σαν σήμερα 23/3/1944 τα προδοτικά καθάρματα που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής, μακελεύοντας τον Ελληνικό λαό.
Θύματα ήταν ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά στο χωριό Ελευθευροχώρι Γιαννιτσών.
Ενός χωριού που οι κάτοικοι του στην συντριπτική πλειοψηφία στήριξαν με κάθε τρόπο τους αντάρτες του ΕΛΑΣ στον εθνικοαπελευθεροτικό τους αγώνας.
Και αυτό το πλήρωσαν πολύ βαριά.

Ηταν 23 Μάρτη όταν γερμανοντυμένα αποβράσματα της ΠΑΟ (του Γ. Πούλιου και των Παπαδόπουλων) και Γερμανικά στρατεύματα κυκλώνουν το χωριό, εκτελούν όσους κατοίκους συναντούν (συνολικά εκτελέστηκαν 17 άτομα και δύο βρέφη, σε ένα χωριό που είχε 60 οικογένειες) και πυρπολούν ολοκληρωτικά το χωριό.

Όσοι κάτοικοι κατόρθωσαν να διαφύγουν, από το εγκληματικό όργιο των στρατευμάτων κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους, βρέθηκαν κυρίως στη γειτονική Κρώμνη, και επέστρεψαν προσωρινά μετά το μακελειό για να θάψουν σε ομαδικό τάφο τα καμένα και δολοφονημένα πτώματα. Το χωριό τους είχε υπέστη τέτοιες καταστροφές, που ερημώθηκε για πολύ καιρό και οι κάτοικοί του εγκαταστάθηκαν στα Γιαννιτσά.

Κι αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε, πέρα από τα εγκλήματα του ναζισμού, είναι η «τύχη» που επιφύλαξε το μετακεμβριανό αστικό κράτος στους συνεργάτες των Γερμανών και στην συγκεκριμένη περίπτωση στους εγκληματίες της ΠΑΟ.
 
Μετά την απελευθέρωση της χώρας μας απ’ τους Γερμανούς, ένας απ’ τους αρχηγούς της δωσίλογης ναζιστικής αυτής οργάνωσης ο Κ. Παπαδόπουλος –όπως και αρκετά καθάρματα όπως αυτός- βρήκαν στέγη στο κόμμα της Δεξιάς Λαϊκό Κόμμα.

Πάμε να δούμε, λοιπόν την συμπεριφορά του, απ την οποία πιθανόν να «εμπνεύστηκε» ο ναζιστής Λαγός χτες και προχώρησε στην συγκεκριμένη ενέργεια.

Αντιγράφουμε από το βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου: «Η αυτολογοκριμένη Μνήμη. Τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική Εθνικοφροσύνη» (σελ. 109-110):