"Οι μπάτσοι είναι αδέλφια μας κι εμείς αδερφοκτόνοι", έλεγε ένα παλιό αναρχικό σύνθημα. Ας δούμε γιατί το θυμηθήκαμε.
Πριν αρκετά χρόνια -2008-2010- ο Συνασπισμός κυκλοφορούσε ανά τακτά διαστήματα ένα εφημεριδάκι με τίτλο «Εκτός υπηρεσίας» που απευθυνόταν αποκλειστικά στους μπάτσους. Μια ματιά που του είχαμε ρίξει τότε είχαμε δει να κάνουν προτροπές στους μπάτσους να μην δέρνουν τους διαδηλωτές και να μην δολοφονούν και βασανίζουν τους μετανάστες.
Σήμερα στον «Ριζοσπάστη» διαβάζουμε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ κυκλοφόρησαν ένα φυλλάδιο «που απευθύνεται στο προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, με αφορμή τα 44 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου». Όπως αναφέρει το δημοσίευμα: «Δεν πρέπει ποτέ το προσωπικό των ΕΔ και των ΣΑ να στραφεί ενάντια στο λαό. Μαζί με το λαό και τη νεολαία να βροντοφωνάξουμε, "έξω το ΝΑΤΟ και οι βάσεις"».
Εξακολουθώ δηλαδή να θυμάμαι τον Ένγκελς που έλεγε ότι ο μόνιμος στρατός και η αστυνομία είναι τα κύρια όργανα δύναμης της κρατικής εξουσίας συμπληρώνοντας ότι «η αστυνομία θα αγρυπνά, ώστε (ο εργάτης) να πεθάνει της πείνας μ' ένα τρόπο ήσυχο, καθόλου προσβλητικό για την αστική τάξη».
Κάτι παρόμοιο έγραφε ο Λένιν όταν δήλωνε ότι «το καθεστώς της τσαρικής απολυταρχίας με τον στρατό του, την αστυνομία, τα δικαστήρια κ.ο.κ. περιφρουρεί τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, πνίγοντας κάθε τι ζωντανό και προοδευτικό στη χώρα».
Φυσικά σήμερα στην χώρα μας δεν έχουμε «τσαρική απολυταρχία». Εχουμε όμως αστική δικτατορία και τα όσα αναφέρουν ο Ενγκελς και ο Λένιν ισχύουν μέχρι κεραίας και σήμερα, κατά την άποψη μου.
Εγώ πιστεύω ότι τα όσα έχουν γράψει οι θεωρητικοί μας ισχύουν απόλυτα και στην τωρινή κατάσταση και πρέπει να έχουν τεράστιες αυταπάτες -στην καλύτερη περίπτωση- όσοι ισχυρίζονται ότι μπορεί κάποτε η αστυνομία και ο στρατός να σταματήσουν να αποτελούν μηχανισμούς του αστικού κράτους.
(Το ότι ιστορικά υπήρξαν περιπτώσεις, π.χ Σαράφης, τμήμα της αστυνομίας Πόλεων κατά την γερμανική κατοχή, που προσχώρησαν στην ΕΑΜική αντίσταση, δεν είναι παρά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα, όπως ανάλογες περιπτώσεις είχαμε και στην Απριλιανή δικτατορία).
Φυσικά «ζωντανή ψυχή του μαρξισμού» όπως εκτιμούσε ο Λένιν είναι η «συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης».
Και με αυτό το δεδομένο κάνουμε αυτή μας την εκτίμηση.
Γνωρίζουμε δηλαδή πολύ καλά ποια ήταν η στάση της ηγεσίας του στρατού και της αστυνομίας από την περίοδο της γερμανικής κατοχής μέχρι σήμερα.
Πιστεύοντας, ότι για τους αναγνώστες μας θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε τον ρόλο του στρατιωτικού κατεστημένου από την εποχή τους "εθνάρχη" Βενιζέλου μέχρι την Απριλιανή δικτατορία, καθώς και τον ρόλο που έπαιξαν όλα αυτά τα χρόνια οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, είτε αυτοί λεγόταν ΕΥΠ/ΚΥΠ, είτε αστυνομία. Γι' αυτό και το αποφεύγουμε.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Πολύ σωστά έκανε το ΚΚΕ και η ΚΝΕ και κυκλοφόρησε αυτό το φυλάδιο για τον Στρατό και την Αστυνομία. Απευθύνεται σε όσους υπηρετούν εκει και τους καλεί να μην χτυπήσουν ποτέ τον λαό γιατί τα προβλήματα είναι ίδια. Είναι ευχάριστη η αναφορά στα λόγια των Μάρξ Εγκελς και Λένιν για την αποστολή του Αστικού κράτους και των Μηχανισμών του. Αρα να υποθέσω οτι διαφωνείτε με όσους πουλάνε κουραφέξαλα οτι με κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού ότι όνομα και να έχουν θα ανατραπεί ο καπιταλισμός και θα έρθει ο Σοσιαλισμός. Να σε συγχαρώ Γ.Γ Μπράβο.
οταν γινεται μια τετοια αναφορα (στην αστυνομια) που μπορει να ειναι σωστη , μπορει να ειναι γενικευση οπως λενε
δεν θα παραπονεθουν για την εξαιρεση παραδειγματος χαριν οι εφοριακοι που φροντιζουν να εισπραττονται ολα τα χρεη απο μικρους - μεσαιος και να χαριζονται κατα τις οδηγιες που εχουν στους μεγαλοοφειλετες;
οι δικαστικοι επισης οταν δικαζουν την ηριαννα τον περικλη , τους κατοικους στις σκουριες , και αθωωνουν πολιτικους, επιχειρηματιες πρωταγωνιστες σκανδαλων;
ειναι αληθεια τα σωματα ασφαλειας ειναι η πρωτη γραμμη του κρατους απεναντι στους πολιτες. ειναι οι ορατοι. ο "εχθρος" ποιος ειναι; η ηγεσια της αστυνομιας; η κυβερνηση που νομοθετει; ή οι πολλοι αδιαφοροι συντηρητικοι πολιτες αυτοι που ανεβαζουν κυβερνησεις που συνιστουν το λεγομενο πολιτικο κοστος για καθε καλη προσπαθεια που ηθελε να γινει;
Δημοσίευση σχολίου